Hugo – Rozdzial 1, czesc 1
Hrabia (część 1)
Hrabia Zachary Douglas
Otaczały mnie białe, ciężkie zasłony. Nierówne ściany doświadczały delikatnych muśnięć ognia świec. Odbicia przedmiotów za sprawą płomieni tańczyły pijanego walca. Mnie okrywały zgrabne nogi, par trzy, a każda z nich w innym kolorze. Ceniłem sobie różnorodność, więc nie odmawiałem jej sobie za granadin. Byłem wolny, a prawo kawalerom i wdowcom nie zabraniało korzystać z podziemi karczm hazardowych, pełnych uciech dla dorosłych mężczyzn. Byłem więc w odpowiednim miejscu, dopasowanym do mojego statutu cywilnego. Było to też miejsce leżące znacznie poniżej mych możliwości majątkowych, ale powodem do wstydu byłoby życie ponad stan, a nie oszczędność.
Gładziłem właśnie udo ciemnoskórej kurwy. Podążałem wyżej, dosięgałem pośladków. Ściskałem je i miętosiłem chcąc na nowo przywołać to uczucie początkowego wzrostu podniecenia. Lubiłem je. Powolne ściganie podniety było dla mnie nawet ważniejsze od samego spełnienia. Często sam od samego siebie oddalałem eksplozję nasienia. David – mój przyjaciel – nazywał to upodobanie cichym i bezobrażeniowym znęcaniem się nad samym sobą. Nie rozumiał jak można lubić uczucie, które takim praktykom towarzyszy. Było ono na pograniczu frustracji i mocy. Po prostu mocy. Kontroli nad własnym ciałem, umysłem i fiutem, której nie można dopełnić w takiej ilości jednocześnie w inny sposób. I być może w przedłużaniu spełnienia najbardziej podobała mi się ta władza, ta kontrola, ta decyzja tylko po mojej stronie.
Palcem wskazującym natrafiłem na końcówkę korka analnego, wykonanego z twardego drewna, odpowiednio wygładzonego i polakierowanego, co ułatwiało tak pożądany przez wszystkie kobiety poślizg. Mężczyznom był on obojętny lub całkiem zbyteczny. Ja sam czasami lubiłem uczucie tarcia, forsowania barier, wdzierania się i to takiego mimo wszystko i to w tą najciaśniejszą ze szparek w kobiecym ciele.
– Boli? – zapytałem, gdy poruszyłem końcówką z pełną świadomością, że robię to bez najmniejszej delikatności, co daje kurwie uczucie rozpychania ścianek wewnątrz, jak i u wejścia. Jednak ostatecznie nie była to moja wina, że potrzebowałem tam dużo miejsca i byłem zmuszony je sobie samemu przygotować.
– Znośnie – odpowiedziała śmiało, patrząc mi prosto w oczy.
Nieco mnie to zasmuciło. Lubiłem wzbudzać w płci przeciwnej poczucie niepewności. Ceniłem sobie bycie wszędzie i zawsze tym pierwszym. W moich burdelach praktycznie nie było dziewic. Po pierwsze, bo takie zazwyczaj się zhańbiły nim do tego miejsca zostały odesłane. A po drugie, bo jeśli już jakaś, w którymś miejscu dziewicą była, to ja miałem pierwszeństwo.
– Kiedy dostawa świeżego towaru? – zapytałem, wciąż korkiem gmerając w dupie czarnoskórej kurwy.
– Ja wciąż jestem świeża – odpowiedziała Sonia. Jedyna, którą znałem z imienia. Była trudnym przypadkiem. Dzieckiem jednej ze starszych kurew. Nie lubiła się uczyć, nie chciała też pracy w polu ani na targu. Do szycia zupełnie nie miała ręki. Jeden raz dałem jej do przyszycia guzik w mojej koszuli. Skończyło się chłostą skórzanym pasem, po której nie mogła dwa pełne dni usiedzieć.
– Ale nie tak czysta, jak mogłaś być – przypomniałem. Sonia miała szansę. Mogła wyjść za mąż, rodzić dzieci, zajmować się domem.
– Nie chcę mieć pana – trwała przy swoim. Jej malinowe usta odznaczały się od bladości twarzy. Ładną miała twarz. Delikatne, dziewczęce rysy. Jasne, takie na pograniczu szarości i błękitu, oczy. I cała zdawała się być taka krucha. Nazbyt szczupła. A jednak lubiłem ją brać do zestawu bardziej doświadczonych dziwek. W końcu powinna uczyć się swojej drogi życiowej, skoro właśnie taką wybrała podążać.
I nagle powróciło do mnie brzmienie jej słów. Odczytałem sens. Smagnąłem wolną dłonią jej tyłek.
– Teraz ja nim jestem – powiedziałem i naznaczyłem jej pupę porządnym sińcem, dając jej serie siarczystych razów. Bolesnych tak bardzo, że aż się wiła i skręcała, ocierając o mnie swoim niedużym, ale jędrnym i kształtnym biustem.
Kurwy, burdele, jak i inne zakłady, przynoszące zyski i straty w tym hrabstwie, należały do mnie. Sonia nie była wyjątkiem. Wciąż była narzędziem, z którego korzystali wolni, a czasami, w drodze wyjątku, także zajęci mężczyźni. A przynajmniej powinna takowym być, ale świeża była w zawodzie. Ładna bardzo. Podniecająca. Sypiała ze mną, a innych, zawsze pijanych naciągała na zapłatę, po czym doprowadzała ich do wytrysku wyłącznie z użyciem dłoni, za drugim razem ust, a na trzeci zwykle biedaków nie było stać. I to nie status materialny wadził. Siły nie mieli, by ponownie powstać w tym miejscu, którym każdy mężczyzna mógł się poszczycić.
To miejsce to było z kolei cudowne narzędzie pomocowe. Pomagało zapanować nad każdą kobietą. Miało moc by doprowadzić ją do łez, krzyków, na skraj przepaści, mogąc ją z niej zrzucić, a następnie bez trudu ożywić i zamęczyć spełnieniem tak bardzo, jak żadna praca nie była w stanie wyczerpać.
– Mógłbyś mnie zabrać do domu, panie – ostatnie słowo wyraźnie z trudem przeszło jej przez gardło. Głos jej drżał. Ledwie powstrzymywała łzy, a ja nie szczędziłem jej pośladkom. Po wcześniejszym drobnym laniu, uciskałem w tych miejscach, które wcześniej naznaczyłem bólem, by za szybko od niej jego wspomnienie nie odpłynęło. Kobiety wydawały się bardziej zważać na słowa, gdy czuły swoje pośladki.
Przez chwilę wyobraziłem sobie jak to byłoby, gdybym miał Sonię w domu. Na wyłączność. Z pewnością wtedy, przez jakiś czas, dopóki by mi się nie znudziła, konia bym oszczędzał. A Hugo choć nie był stary, to niemiłosiernie męczył się wyczekując na mnie przywiązany do pala przed karczmą. To był mustang, nie w pełni ustajenniony. Lubił przestrzeń. Chciał hasać znacznie dalej i dłużej, a był zmuszony zatrzymywać się i wyczekiwać, bym ja mógł sobie pohasać.
I nagle sobie przypomniałem, że Sonia nie potrafi właściwie niczego, poza ofiarowywaniem swoich wdzięków. Nie gotowała, nie prała, nie szyła. Byłem pewny, że nawet ścieranie kurzu, by ją przerosło, a będąc u mnie w żaden inny sposób nie przysługiwałaby mi się, poza cielesnym. Nie zarabiałaby też na siebie, a ja byłbym zmuszony ją utrzymać, odziać, oprać i nie zagłodzić.
– Nie mogę mieć więcej kochanek na wyłączność. Nie stać mnie na to – wyrzuciłem z siebie na głos, zupełnie bez przemyślenia.
– Jesteś właścicielem hrabstwa De-Winter, stać cię na wszystko – odezwała się czarnoskóra, która przypomniała mi tym o swojej obecności. Byłem lekko pijany, zdarzało mi się zapomnieć co przed chwilą za uciechę samemu sobie zaplanowałem.
Szybkim ruchem wyjąłem korek analny z jej pupy i dłonią nakazałem zejść z łóżka. Następnie wskazałem na jego niską ramę.
– Stać cię, Zack – zachęcała Sonia. Melodyjny miała głos. Nazbyt słodki jak na dziwkę.
– Nie mogę wziąć piętnastej kochanki pod swój dach! – zaoponowałem ostro, z niecierpliwością w oczach obserwując jak czarnula przekłada się przez ramę łóżka, kładąc pod swój brzuch zwinięty na cztery koc. – Mam dzieci pod opieką – przypomniałem, mając świadomość, że Sonia była rówieśniczką mojej pierworodnej. – Nathan już patrzy z zaciekawieniem na te wszystkie pokojówki, które bezsensu jedna po drugiej meble wycierają – rzuciłem, wstając i przymierzając się do wtargnięcia w anus ciemnoskórej. Poinstruowałem ją, by dłońmi odciągała swoje pośladki.
Ciemnoskóre kobiety miały wyjątkowe pośladki. Taka wypukłe pupy. Zwykle im to ułatwiało, bo bez mocnego odciągnięcia półdupków od siebie, mężczyzna nie mógł wsadzić fiuta nazbyt głęboko, a powszechnie wiadomo, że nieprzyjemne jest nie tylko samo wejście w odbyt kobiety, ale także forsowanie go głębiej. A ja lubiłem wnikać najgłębiej jak to tylko było możliwe. Czuć to objęcie od czubka żołędzia, po trzon. A, że byłem duży i silny, to potrzebowałem mocnych doznań. Nie lubiłem uczucia fizycznego rozluźnienia u swoich kochanek. Chciałem tej ciasnoty i ucisku takiego, że aż bolesnego, nie tylko po ich, ale też mojej stronie, dlatego nigdy nie używałem nazbyt dużych rozmiarów korków analnych. Zaczynałem na tym z numerem jeden, kończąc maksymalnie na trójce, choć sam grubością fiuta spokojnie przekraczałem siódemkę.
Wszedłem powoli, ale zdecydowanie. Zanurzyłem ledwie kraniec, a dziwka z lekkim grymasem na twarzy, który widziałem za pomocą lusterka trzymanego przez rudowłosą, przyjęła wtargnięcie mojego penisa z należytą pokorą. Wciągnęła powietrze przez rozchylone usta, a następnie rozłożyła je szerzej. W końcu zagryzła, gdy ja brnąłem powoli coraz głębiej, by niemal przy samym końcu szybko pchnąć i wyjąć go w całości.
Sięgnąłem po kieliszek z winem. Napiłem się, obserwując jak szparka ulega powolnemu pokurczeniu. Mój fiut nie utracił na rozmiarze ani na twardości. Pulsował, ukazując w pełni swoją żylastość.
Przyciągnąłem skrzynkę na kółkach. Ustawiłem ją na równi z ramą łóżka i przywołałem Sonię palcem. Wiedziała dobrze co ma zrobić. Pochyliła się z grymasem na twarzy. Dopiero co, na kilka tygodni wcześniej, została przeze mnie rozdziewiczona z gardła i tradycyjnej szpary między nogami, a mnie już zachciało się pozbawić ją ostatniego z wianków.
Obserwowałem, pijąc, jak Sonia przekłada się przez skrzynię. Czułem w niej zarówno strach, co i ciekawość wzmagającą podniecenie. Była mokra. Po jej udach ciekło tak bardzo, że aż do kostek spływało. Bez wątpienia tych kilka klapsów pomogło. Kobiety takie już były. Często w płaczu się podniecały. Strach je podniecał, ból nawilżał.
Odnalazłem wzrokiem swój płaszcz. Wisiał niedbale na krześle. Wyjąłem z jego wewnętrznej kieszeni oliwkę i obwicie nalałem jej na rowek pupy Soni. Płyn musiał być zimny, bo ta niemal się podniosła. Przełożyłem fiolkę z prawej dłoni do lewej, i gdy tylko Sonia ponownie przyjęła pozycję, przyłożyłem z odgiętymi do tyłu palcami, tak że spora część mojej dłoni dosłownie zatopiła się w jej pośladku.
Sonia krzyknęła i niemal natychmiast się wyprostowała. Po kolejnym uderzeniu wygięła plecy w łuk i zakryła dłońmi pośladki. Pozostałe dwie kurwy patrzyły z wyraźnim przerażeniem. Wcześniej wydawało im się, że jestem w dobrym humorze. A ja niemal nigdy nie byłem w dobrym humorze. Czasami się śmiałem czy uśmiechałem, bo wypadało lub akurat na krótką chwilę coś mnie bawiło. Codziennie jednak towarzyszyło mi uzasadnione wieloma zmartwieniami wkurwienie.
Grandanin – waluta w Gran Hombre. Granda to odpowiednik naszej złotówki. Grandanin to odpowiednik naszego grosza.
Podoba się opowiadanie? Podziel się z innymi!
DD–DlaDorosłych to wspólny projekt stworzony w 2023 roku przez kilku autorów. W rzeczywistości różni nas bardzo dużo, ale łączy jedno – zamiłowanie do pisania. Razem tworzymy niepowtarzalne historie, a wszystko po to aby dorosły czytelnik mógł poczuć się wyjątkowo. Można nas znaleźć na Bloggerze, Wattpadzie, Instagramie i Facebooku.
Komentarze
